"อื้อ.. ได้สิ"
แบมแบมช่างใจอยู่ครู่แล้วตอบออกไปด้วยท่าทีลังเลนิดๆ ในใจมันก็ไม่อยากจะทำ
แต่เมื่อเห็นใบอ้อนวอนแกมขอร้องของอีกคนเขาก็ต้องใจอ่อน
ร่างกายมันโอนอ่อนไปตามคำสั่งลึกๆจากหัวใจ..ยอมแล้ว
“ฉันรักนายแบมแบม” ร่างสูงพูดมันซ้ำไปซ้ำมาราวกับเพ้อ กี่ครั้งแล้วที่เราสองคนถอนริมฝีปากจากจูบร้อนฉ่า
แล้วหอบหายใจก่อนที่ปากหยักของมาร์คจะโน้มลงเกี่ยวเอาความหวานจากปากเล็กอย่างไม่เคยพอ
ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กที่ยังทำหน้าที่ได้ดีเหมือนเคย
เกี่ยวกระหวัดดูดดึงกันจนร่างเล็กหายใจลำบาก มือที่กำชายเสื้ออีกคนแน่นคลายออกในทันทีเมื่อใบหน้าคมละออกจากปากอิ่มอย่างเสียดาย
แบมแบมรู้สึกดีกับสัมผัสที่มาร์คมอบให้...
ทุกครั้งที่เราจูบกัน
สติของคนตัวเล็กเกือบกระเจิงไปมั่ว
เปลี่ยนจากจูบที่ปากเป็นพรมจูบเม้มไปทั่วตั้งแต่ผิวใต้คางไล่มาจนถึงซอกคอสีน้ำผึ้ง
เขาไม่กลัวเลยสักนิดว่าร่องรอยที่ทำไว้บนผิวเนียนมันจะเป็นพิรุธแก่สายตาใคร
กลิ่นหอมอ่อนๆนี้เขายังจำได้ดี
มันทำให้เขารู้สึกโหยหาและต้องการคนตรงหน้ามากกว่าเดิม
แบมแบมเองก็เช่นกัน
จากการยอมเพราะความสงสารกลับกลายเป็นสิ่งที่ความรู้สึกต้องการ
แขนเล็กคล้องไหล่แกร่งไว้หลวมๆ
หน้าหวานพริ้มหลับตาลงเมื่อเราสองคนเริ่มจะจูบกันอีกครั้ง
ฟันขาวขบดึงปากล่างที่บวมเจ่ออย่างเรียกร้องและวอนขออยู่อย่างนั้น
ต้องการ...ฉันต้องการนายแบมแบม
ได้โปรด...
แผ่นอกแกร่งดันร่างบางให้ราบอยู่กับเตียงผืนกว้าง
แขนแกร่งคร่อมกักอีกคนเอาไว้ถึงแม้อีกคนจะไม่หนีไปไหนก็ตาม
ที่นี่เป็นที่แรกที่เราเจอกันและมันก็จะเป็นที่สุดท้าย... คืนนี้เขาจะเก็บเกี่ยวทุกความทรงจำและรายละเอียดของร่างเล็กเอาไว้ในทุกตารางนิ้ว
ถอดเสื้อให้คนใต้ร่างที่เป็นอุปสรรค
ลิ้นร้อนลากวนที่น่าอกเนียนก่อนเข้าครอบครองที่ยอดอกสีหวาน
อารมณ์ของคนตัวเล็กกระเพื่อมตามจังหวะการลากวนจนต้องบิดตัวระบายความเสียว
ร่างเล็กกระตุกอกแอ่นขึ้นรับสัมผัส จนตุ่มไตขึ้นแข็งสู้ลิ้นสาก
“อื้อ...” ปล่อยครางออกมาเบาๆเมื่อมือใหญ่ที่ว่างอยู่ยกขึ้นมานวดคลึงยอดอกอีกข้างจนมันชูชันเช่นเดียวกัน
“ฉันอยากฟังเสียงหวานๆของนาย..”กระซิบแผ่วที่ข้างหูก่อนจะเลื่อนหน้ามาสบตาเล็กปลายจมูกของเราชนกัน
แล้วจมูกโด่งคมนั่นก็ไล้วนอยู่กับใบหน้าเล็ก
สูดกลิ่นเสียฟอดใหญ่ที่แก้มขวาซ้ายราวกับจะเก็บกักความหอมทั้งร่างกายของตัวเล็กเอาไว้ไม่ให้ใครได้ดม
ร่างสูงจงใจใช้ส่วนนั้นถูเข้ากับส่วนอ่อนของอีกคนให้มันแข็งขืนเช่นเดียวกัน
จนส่วนนั้นของทั้งคู่คับแน่นและเสียดสีเนื้อผ้า
ร่างเล็กจำต้องปล่อยครางเพราะความปวดหนึบตรงช่องหว่างขา
“อ..อื้อ!”
มือหนาเกี่ยวดึงกางเกงและอันเดอร์แวร์ของอีกคนรวดเดียวจนมันหลุดพ้นไม่หลงเหลือพันธนาการใดบนร่างเปลือยเปล่า
จับขาเรียวให้แยกออกพลางโน้มหน้าลงกับส่วนล่างของคนตัวเล็ก
พรมจูบลงโคนขาอ่อนก่อนจะครอบครองส่วนตื่นตัวด้วยโพรงปาก
“อา..มาร์ค อื้อออ อ๊ะ!! ” ร่างเล็กเชิดหน้าครางดังจนเสียงแทบจะแหบพร่ากับความเสียวจากการปรนเปรอด้วยปากที่รูดรั้งส่วนอ่อนไหวของเขาอยู่
ศีรษะของอีกคนผงกขึ้นลงสลับจังหวะจนความรู้สึกของแบมแบมไต่เต้าขึ้นพุ่งติดเพดาน
ก่อนจะลอยล่องลงมาด้วยการปลดปล่อยของเหลวที่อัดฉีดเต็มโพรงปากของมาร์คพร้อมคราบเปรอะผ้าปูที่นอน
ร่างเล็กหายใจหอบโยนร่างกายชื้นเหงื่อส่งผลให้แอร์ในห้องต้องทำงานหนัก
“ฮ...แฮ่ก...”
ร่างสูงเปลี่ยนมาจัดการกับตัวเองในทันทีหลังจากที่ปรนเปรอให้อีกคนจนสำเร็จใคร่ไปก่อน
เสียงปลดหัวเข็มขัดดังน่ารำคาญแข่งกับเสียงหอบเหนื่อยของคนตัวเล็กที่ดึงดูดเขาให้เข้าสู่ห้วงอารมณ์ลึกมากขึ้น
เข็มขัดเจ้าปัญหาทุกขว้างออกไปไกล
พร้อมกางเกงยีนส์และชั้นในที่ถูกเขี่ยไปอย่างไม่ใยดี
เวลานี้ไม่มีอะไรสำคัญกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
"ฉันขอเข้าไปในตัวนายเลยนะที่รัก..."
กระซิบแผ่วที่ข้างใบหู แล้วกัดแผ่นกระดูกอ่อนเบาๆ ฟันคมที่เอาแต่ขูดแผ่ว
จนแบมแบมรู้สึกชาไปทั้งร่าง
ไม่ว่ามาร์คจะทำตรงไหนร่างกายมันก็ตอบสนองอย่างว่าง่าย...
มาร์คยกสะโพกกลมให้สูงขึ้นเผยให้เห็นช่องทางสีสดที่แดงช้ำจากฝีมือของเขาในเมื่อวานนี้เอง
ฝ่ามือใหญ่รูดรั้งส่วนที่มันพองโตอยู่แล้วให้ตื่นเต็มที่
ก่อนจะสอดเข้าไปทีเดียวจนมิดด้าม
"อึ่ก!!!....
อ๊า" ร่างเล็กกระตุกเกร็งกับสิ่งที่สอดเข้ามาอย่างรวดเร็วจนเจ็บแปลบ
มาร์คใช้มือบีบคลึงเอวบางให้ผ่อนคลายลง
เมื่อรู้สึกว่าช่องทางนั่นมันจะบีบรัดเขาแน่นซะเหลือเกิน
"อา... มาร์ค ฉันโอเค..." แบมแบมพยักหน้าให้อีกคนเบาๆ ก่อนจะใช้แขนเล็กพร้อมกับขาทั้งสองเกี่ยวเข้ากับอีกคนเอาไว้อย่างรู้งาน
มาร์คจึงเริ่มขยับตัวอีกครั้งอย่างช้าๆและอ่อนโยน
ให้ความรู้สึกหดเกร็งที่หน้าท้องบางเพิ่มขึ้นทีละน้อยอย่างตื่นเต้น
อยากจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานๆกว่านี้
แต่แค่นี้มันก็มากพอให้เขาได้จดจำคนตัวเล็กได้มากพอแล้ว
แบมแบมจะรู้ไหมว่ามาร์คไม่อยากให้ตัวเขาเป็นเพียงแค่ความทรงจำสำหรับร่างเล็ก
ไม่อยากให้เรื่องของเราหยุดแค่นี้ อยากเป็นมากกว่าชู้ที่ได้เพียงร่างกาย
หัวใจไงล่ะ ..
หัวใจของแบมแบมเขาก็อยากได้มันมาครอบครองเป็นของตัวเองคนเดียว
โลภมาก...
มาร์คช้อนร่างเล็กขึ้นแม้ส่วนร่างกายของเราสองยังคงเชื่อมต่อกันอยู่
ทิ้งตัวลงกับเตียงผืนใหญ่พร้อมรั้งร่างบางที่อยู่บนตัวให้รับจูบจากเขา
ปากอิ่มเผยอรับจูบละมุนที่มอบให้ ลิ้นหนาเกี่ยวลิ้นเล็กไว้ดูดดึงกันจนเกิดเสียงแฉะ
ก่อนร่างเล็กจะเป็นฝ่ายผละออกพร้อมน้ำลายยืดที่เชื่อมต่อปากของเราเอาไว้
“ทำให้ฉันสิ... ขยับให้หน่อย ได้ไหม?” มาร์คมองใบหน้าขึ้นสีที่ดูเหมือนจะอาย
มือใหญ่ลูบสะโพกมนอย่างอ้อนขอ ก่อนจะจับก้นกลมยกขึ้นลงจนร่างเล็กขยับเองได้
มือเล็กกดลงกับหน้าท้องแกร่งไว้เป็นที่ยึด
ก่อนจะขยับสะโพกให้ลงลึกขึ้น ยิ่งลึกก็ยิ่งเสียว
และมันเน้นย้ำตรงจุดนั้นได้ดีจนต้องเชิดหน้าครางกระเส่า
มือใหญ่ก็คอยคลึงสะโพกให้ผ่อนปรน รู้สึกดีไม่ต่างกับคนบนร่างจนต้องครางฮึมในลำคอ
ความปั่นป่วนที่ทำให้ร่างกายของเราร้อนรุ่มมันพุ่งสูงไปทุกครั้งที่ร่างเล็กขยับ
จนในที่สุดต้องปลดปล่อยออกมาอีกครั้งจนเปรอะหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของมาร์คพร้อมๆกับที่แกนกายใหญ่ปล่อยน้ำสีขาวให้เต็มช่องทางหลัง
มาร์คหยัดตัวขึ้นยกร่างเล็กออกจากตัวเขาก่อนรวบร่างหอบโยนมากอดไว้ในอ้อมแขน
จูบซับที่หน้าผากมนอย่างห่วงใยและหวงแหน
ประคองร่างเล็กให้ราบอยู่กับผืนเตียงก่อนที่เขาจะคร่อมร่างนี้เอาไว้ตาคมของมาร์คมองดวงหน้าเนียนอย่างจริงจังและดูหวั่นๆเพราะรอยยิ้มบางที่เหมือนจะฝืน
“แบมแบม นายช่วยบอกรักฉันหน่อยได้ไหม?...” เสียงทุ้มหลุดถามอย่างแผ่วเบา
ร่างสูงมองมาอย่างคาดหวัง ไม่ได้เร้าให้อีกคนตอบกลับทันที
คนตัวเล็กมองใบหน้านั้นอย่างใช้ความคิด บางทีคำว่ารักของเขาอาจจะเป็นความทรงจำดีๆให้กับมาร์ค
การทำให้คนๆหนึ่งรู้สึกดีมันก็ทำให้เราสบายใจมากกว่าต้องมาเดือดร้อนเพราะตัวเราไม่ใช่เหรอ?
“ฉันรักนายนะมาร์ค...” มือเล็กโอบใบหน้าคมเอาไว้
รอยยิ้มบางถูกแต้มบนหน้าเนียนทำให้เขารู้สึกใจชื้นขึ้น
แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ใช่ความจริง แต่มันก็เป็นผลดีต่อเขา...
ปากหยักยกยิ้มขึ้นก่อนจะโน้มหน้าลงกดจูบคนใต้ร่าง
จูบแล้วจูบเล่าไม่รู้จักเบื่อ
ก่อนที่บทรักจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งจากความต้องการอันดิบเถื่อนของร่างกายทั้งสอง
อย่าลืมกลับไปคอมเม้นท์กันด้วยนะคร้าบบบบ
